Park botaniczny

Park botaniczny "Siedem Drzew" zajmuje obszar około 3 hektarów. Geograficznie znajduje się na południowym skraju wsi Biskupice, a geologicznie- na pobrzeżu polodowcowej doliny rzeki Cybiny. Powstawał etapami- począwszy od połowy lat 50-tych do dzisiaj. Rzeźba terenu to charakterystyczny krajobraz polodowcowy- sandrowa mało wypiętrzona morena, oraz zagłębienie w centralnej części wypełnione wodą.

Urozmaicenie terenu osiągnięto przez prace ziemne - wykorytowanie biegu strumieni oraz podsypanie kilku wzgórków. Park składa się z szeregu ogrodów tematycznych połączonych ze sobą plątaniną ścieżek żwirowych. Postarano się, aby maksymalnie zwielokrotnić przestrzeń- nie brakuje zakamarków, zaułków a za nimi zaskakujących zmian krajobrazu. Efekt potęguje mnogość gatunków i odmian roślin drzewiastych, krzewów , bylin i roślin cebulowych- łącznie ponad kilkaset taksonów. Na całym terenie parku znajdziemy wiele elementów architektury ogrodowej- altany, trejaże , ławki oraz elementy wodne- kaskady, strumyki i fontanny.

Całość parku jest nawadniana poprzez rozbudowany system zraszający. Wieczorami można podziwiać park sztucznie oświetlony- szczególnie najważniejsze ścieżki spacerowe i okolice altan. Całość kompozycji uwidacznia stopniowy charakter powstawania parku, oraz modny eklektyzm wynikający z łączenia stylów. Bryła budynków pensjonatu oraz grilowni łączy się płynnie z parkiem, tworząc harmonijną całość.

Lata 50-te

Park botaniczny „Siedem Drzew” w Biskupicach to założenie ogrodowe, którego początki sięgają lat 50-tych XX wieku, kiedy to Wanda i Władysław Sękowscy objęli w posiadanie 2,4 ha gruntu - działkę rolną z centralnie położonym bagienkiem i piaszczystą górką. Zaczątkiem parku była właśnie owa „górka”, na której Władysław - były leśnik - posadził pierwsze drzewa. Były to sadzonki świerka pospolitego, sosny, grabu, buka, wiązu, brzozy i modrzewia - wszystkie przywiezione z Białego Zdroju k. Kalisza Pomorskiego - poprzedniego miejsca pracy Władysława. Te pierwsze, ręcznie podlewane drzewka skolonizowały teren, na którym wcześniej królował ruchomy piasek przenoszony przez wiatr.

Bagienko, z pomocą taczki i łopaty, oczyścił Władysław ze szlamu, tworząc staw istniejący do dziś. Obsadził go wierzbami płaczącymi, a w toni umieścił wodne lilie - grzybienie. Wkrótce lasek rosnący na górce podsadzono krzewami jałowców, cisów, leszczyny,tawuł, lilaków, pigwowców, mahonii, morwy i suchodrzewii. Pojawiły się pnącza - wiciokrzewy, pnące róże, zimozielona trzmielina. Skromny domek wybudowany wśród drzew zaczęły otaczać rabaty kwiatowe pełne malw, irysów, maków, konwalii oraz piwonii. Wiosną pojawiały się przebiśniegi, scelinki i szafirki, potem pyszniły się tulipany, narcyzy, a także żonkile. Na podwórku posadzono dwie lipy, które Władysław przywiózł jako spore już drzewka z sąsiedniej wsi - na rowerze!

Dzieci sadziły swoje ogródki, a w nich orzechy włoskie, agrest, porzeczki i kwiaty. Brat Władysława, Bolesław Sękowski, ambitny naukowiec i przyszła osobistość polskiej dendrologii, wzbogacał ogród roślinami wtenczas egzotycznymi - długoigielnymi jodłami kalifornijskimi z nasion prosto z Ameryki oraz Clematisami, zwanymi powojnikami - przepięknymi kwitnącymi pnączami.

Lata 60-te

Reszta działki stanowiła gospodarstwo – początkowo rolne, a z biegiem czasu coraz bardziej ogrodnicze. Posadzono sad, który zmarzł, a właściwie został zjedzony przez zające w czasie strasznej zimy w 1963 roku. Wtedy też urodził się Grzegorz Sękowski, ostatnie dziecko Wandy i Władysława, który w przyszłości miał przekształcić cały teren w park. Nowy sad, zaprojektowany przez Bolesława i posadzony z wyprodukowanych przez niego drzewek półkarłowych, był bardzo nowoczesny na owe czasy. Rozwinięto także produkcję brzoskwiń w oparciu o smaczną odmiane własnej hodowli - Siewkę Jerzykowską, która była wynalazkiem dziadka Franciszka Sękowskiego z Jerzykowa. Jej egzemplarze są dalej uprawiane na terenie parku. Wysiłkiem całej rodziny powstało małe, ale bardzo prężne gospodarstwo produkujące owoce jabłek, czereśni, wiśni, grusz, śliwek i, rzecz jasna, brzoskwiń. Krzewy owocowe dostarczały agrestu, porzeczek, malin oraz truskawek, a później borówek amerykańskich.

Lata 80-te i 90-te

Tymczasem Władysław, wspomagany przez brata Bolesława, zdobywał do swojego ogrodu coraz to nowe rośliny. Posadzono różaneczniki, azalie, jałowce, żywotniki. Park rozrastał się, bowiem sukcesywnie przeznaczano na jego poszerzenie słabsze kawałki gruntu. Nad stawem pojawiły się cypryśniki błotne i metasekwoja. W latach 80-tych i 90-tych nastąpiła nastąpiła prawdziwa eksplozja produkcji nowych roślin ozdobnych w Polsce. Stało się to za sprawą prężnych prywatnych szkółek, które powstały po latach państwowego monopolu. To wtedy ogród wzbogacił się o wielką ilość szczepionych iglaków, kwitnących krzewów i oryginalnych bylin - w tym ukochane przez Władysława irysy, a potem lilie.

XXI Wiek

Kolejna rekonstrukcja sadu pozwoliła znów poszerzyć park - zniknęły brzoskwinie, czereśnie, śliwy i grusze. Powstał supernowoczesny sad jabłoniowy. Nowi gospodarze, Elżbieta i Grzegorz Sękowscy, postawili na nowoczesność - dokupili nowe grunty i stopniowo zaczęli przenosić produkcję poza Biskupice. Jednocześnie dalej rozwijali i powiększali ogród. Wokół stawu powstała enklawa parkowa z drzewami i krzewami, a dawniejszy rozległy warzywnik przeistoczył się w kwitnące rabaty kwiatowe. W końcu, po prawie 50 latach od początków gospodarstwa, Sękowscy przeznaczyli cały ponad dwuipółhektarowy teren na park botaniczny. Towarzyszy mu szkółka drzew iglastych na dokupionym 0,6 ha. Produkcję ogrodniczą – głównie szkółki sadownicze przeniesiono to Tarnowa k. Kostrzyna Wlkp. Tam firma rodzinna SZKÓŁKI & SADY SĘKOWSCY GRZEGORZ SĘKOWSKI produkuje corocznie kilkaset tysięcy drzewek owocowych.

W tym samym czasie podjęto decyzję o budowie pensjonatu agroturystycznego, który miał powstać na bazie dawnych budynków gospodarstwa. Tenże pensjonat pospołu z parkiem miały razem stworzyć kompleks rekreacyjny „SIEDEM DRZEW”. Prace budowlane trwały równocześnie z urządzaniem nowych kwater parku. Sukcesywnie powstawały ogrody tematyczne, które łącząc się ze sobą miały tworzyć spacerową całość, zaskakującą Gości zmianami krajobrazu i roślinności. Kolejno zrealizowano drugi staw, ogród ziół, ogród różany i kolekcję magnolii, ogród bylin, piramidę - labirynt, ogród traw, ogród kamienny, ogród suchy - wrzosowisko, kolekcję jałowców, kolekcję miłorzębów, ogród orientalny z kolekcją sosen, naturalną łąkę, kolekcję buków i azalii, ogród naturalistyczny, ogród strzyżony w alejach platanowych i w końcu ogród drzew i krzewów użytkowych - bogata prezentacja gatunków wykorzystywanych przez człowieka w kuchni. Wykonano konieczne korekty w starych nasadzeniach, tworząc alejki spacerowe i nowe podsadzenia wśród wysokich i starych drzew. Zakupiono kilka tysięcy roślin cebulowych które wiosną tworzą prawdziwą feerię barw w budzącym się do życie ogrodzie. Część miejsca przeznaczono na narodowe kolekcje roślin; na przykład tulipanów i powojników, które noszą imiona wielkich Polaków.

Teren parku wzbogacono także o infrastrukturę ogrodową - pojawiły się altany i pawilony, wodotryski, fontanny oraz strumienie, ławeczki i pomosty nad wodą. Na drzewach umieszczono budki lęgowe dla wszelkich rodzajów ptaków oraz nietoperzy, a w części sadowniczej wybudowano specjalny dom dla owadów. W pobliżu pensjonatu powstała grillownia w stylu dawnej kuźni. Całość podświetlono oraz zaopatrzono w nawadnianie w oparciu o własną studnię głębinową.

Wiosną 2012 roku można było oddać park do użytku - poza częścią prywatną wokół domu - jest w całości dostępny dla Gości.

Patronami parku są bracia Władysław i Bolesław Sękowscy - założyciel oraz współtwórca parku. Skromny ogrodnik i światowej klasy profesor. Ku pamięci obojga, naprzeciwko budynku pensjonatu stoi tablica pamiątkowa. Jest to surowa płyta z piaskowca, wyjęta z progu starego domu Sękowskich, obramowana pokręconymi starością pniami ogromnych akacji. Na płycie wyryto napis:

Wasze dzieło jest naszym natchnieniem